Handnaaimachine test

Nadat ik me meerdere keren bedwongen had, kocht ik tenslotte toch die kleine handnaaimachine op batterij. Is het wat, of had ik wijzer moeten zijn?

Hij lag bij de plaatselijke supermarkt op de goedkope hoop. Een kleine naaimachine in de vorm van een grote nietmachine. Had ik een nieuwe naaimachine nodig? Ik dacht het niet. Ik heb thuis een gewone machine en een lockmachine standby staan. Doen het allebei prima.

Waarom kocht ik hem dan? Ten eerste uit nieuwsgierigheid. Hoe zou zo’n ding werken? Zou het een bruikbare naad opleveren? Waar zou je aan moeten denken bij het kopen van zo’n ding?

Hij was niet duur, 7 euro. En als ik het bonnetje bewaarde, kon ik hem terugbrengen, mocht het niks zijn. Daar zijn ze bij die winkel makkelijk mee. Als je het bonnetje nog maar hebt.

Waar en wanneer zou ik hem nuttig kunnen gebruiken? Buitenshuis, als ik iets wilde naaien maar geen naaimachine bij de hand had. Met machines ben ik tamelijk handig, maar ik ben ben niet goed in naaien met de hand. Wie weet?

Dus ik pakte hem uit en begon hem eerst eens grondig te bekijken. Er moesten nog batterijen in, 4x AA. Ik bestudeerde de gebruiksaanwijzing. Ik dacht: dit kan ik wel leren.

Wat gebeurde er toen de batterijen geplaatst waren? Eerst: niets. Verkeerd geplaatst dus. Overgedaan en ha! Hij deed het. Hij stikte een stukje op het meegeleverde proeflapje.

De snelheid was goed, de naad netjes. Het is zo’n machine met alleen een bovendraad. Aan de onderkant maakt hij lusjes. Achteruit gaan doet hij niet. Hij kan maar 1 kant op en dat is vooruit. Hij heeft ook maar 1 steeklengte. Voor het afwerken kun je het draadje door het laatste lusje trekken. Of je kunt het natuurlijk doen met een drupje textiellijm.

Hij had zich bewezen op een dun lapje. Ik probeerde een stukje fijn linnen in verschillende diktes: 1, 2, 3 laagjes. Dat ging allemaal goed.

Omdat hij volgens de verpakking ook denim naait, pakte ik een paar flinters van de stof waarvan ik juist een winterbroek maakte. Geen denim, maar wel dikker dan linnen. Ik legde hem dubbel onder de naald. Maar dat was hem te veel gevraagd. In plaats van een naad kreeg ik een prop. Misschien was het gelukt als ik de spanning veranderd had; ik heb het niet geprobeerd.

Een belangrijke test voor iedere naaimachine: als ik er een troep van gemaakt heb, kan ik de boel dan weer opruimen? Dat lukte prima. Het opgehoopte garen trok ik er zo weer uit.

Dus het ding werkt, en ik kan het. Is het ook echt nuttig? Hmm …

Toch zou ik dit apparaat bewaren voor je-weet-nooit als er niet een probleem mee was dat ik niet kon oplossen.

Als je de stof onder de naald vandaan haalt, moet je bij een gewone naaimachine de draad ontspannen. Daarvoor doe je de hevel omhoog. Vervolgens trek je aan je werkstuk en dan gaat de draad makkelijk door de naald. Maar dit toestel heeft geen hevel.

Door het trekken aan het lapje loop je het risico dat de naald krom wordt. Gelukkig zit er een reservenaald bij. Maar wat als die na verloop van tijd ook breekt of krom trekt?

De naalden lijken op normale naaimachinenaalden. Maar helaas: dat zijn het niet. Ze zijn korter. Ik denk niet dat je in dit toestelletje een normale naald kunt gebruiken. Dus dan zou je op zoek moeten naar naalden van dit type. Dit probleem heb ik (nog?) niet opgelost.

Ik ben dus op zoek gegaan naar het bonnetje. Ik wil deze aanwinst terugbrengen naar de supermarkt. Ik heb alle bonnetjes uit mijn tas gehaald. Het zat er niet tussen …

Met een beetje geluk kan de plaatselijke kringloopwinkel deze Sewing Wizard binnenkort verkopen. Nieuw en compleet in doos. Maar zonder batterijen 😉

###
Disclaimer: Ik ben geen arts of gezondheidswerker. Ik verkoop hier ook niets. Ik vertel hier over wat ik meegemaakt, gehoord en gelezen heb. Wend je met gezondheidsvragen en -problemen altijd tot een arts of andere gerenommeerde gezondheidswerker.

NB Het is mogelijk dat je computer bij dit bericht een advertentie op je scherm plaatst. Dat is niet mijn keus; ik heb er geen invloed op.