21 augustus 2019: einde van het vitamine-D-seizoen

Terwijl het voor de vakantiebranche nog hoogseizoen is, loopt het vitamine-D-seizoen alweer af. Zoetjesaan begin ik de balans op te maken voor 2019.


In Nederland kan je huid vitamine D aanmaken van 21 april tot 21 augustus. De rest van het jaar staat de zon hier te laag. Het maakt daarvoor niet uit of het warm is of niet. Een strakblauwe lucht is ook niet nodig: wisselend bewolkt met nu en dan een bui is goed genoeg.

Hoe weet je of de zon hoog genoeg staat? Door je schaduw te meten. Als die langer is dan jij zelf, staat hij te laag. Dat is dus, in Nederland: ’s morgens en ’s avonds en (ruwweg) als de R in de maand zit. Voor vitamine D moet je het hebben van het middaguur, als de zon het hoogst staat. Waar ik woon, is dat ongeveer kwart voor 2.

Als je wilt dat je huid vitamine D maakt, moet je hem niet vóór het zonnen insmeren met iets dat factor 15 of hoger bevat. Dat houdt namelijk de straling tegen die je huid hiervoor nodig heeft. Na afloop van je vitamine-D-badje kan het weer wel.

Wat je ook liever niet moet doen kort na het D-zonnebadje, is: douchen. En als je dat al doet, dan niet met iets dat je huidvet verwijdert. Dus geen zeep of douchegel of zo. Het cholesterol in je huidvet is namelijk nog tot wel 2 dagen bezig met het verwerken van de zonnestraling tot vitamine D.

Al dat zonnen is intussen niet geweldig voor je huid. De mijne wordt er in elk geval erg droog van. Wat dat betreft zal ik blij zijn als het seizoen weer voorbij is. Dan kan hij zich in de winter weer herstellen. Maar volledig herstellen doet hij niet. Als je je huid gaaf wilt houden, moet je niet zonnen. Het is een afweging.

Als het seizoen loopt van 21 april tot 21 augustus, dan duurt het dus 30×4+2=122 dagen. Het lukt mij niet om op al die dagen op de juiste tijd in de zon te liggen. Vorige jaren kwam ik op zo’n 50%. En daar moest ik erg mijn best voor doen. Tot 21 juni zijn er heel wat koude dagen, ook als we verder een warme zomer hebben, zoals nu.

Er zijn ook dagen dat het weer echt te slecht is: volledig zwaar bewolkt of zware regen. Maar dat komt weinig voor. Veel vaker zitten er gaten in de bewolking en valt er nu en dan een buitje. Bij zulk weer maakt je huid gewoon vitamine D. Alleen is het dan niet zo prettig om naakt buiten te liggen.

Dit jaar heb ik een koepeltentje in de tuin gezet. Het is gemaakt van een lichte, licht doorlatende stof die geen UV-bescherming biedt. Het laat het grootste deel van de zonnestralen dus door. Ondertussen beschermt het me tegen wind, regen, en ongewenste blikken. In het voorjaar heb ik het veel gebruikt. Dit bracht mijn succespercentage enorm omhoog.

Toen in het pinksterweekend mijn tentje was stukgewaaid en ik niet meteen gelegenheid had om het te repareren, kocht ik een klein pop-up strandtentje. Dat heb ik veel gebruikt in de tweede helft van het seizoen, als het te warm was in mijn koepeltje. Ik zette het op de koelste plek van de tuin, of op mijn stoepje, en ging meteen liggen; zodra ik klaar was, ruimde ik het meteen weer op. Dat is handig met zo’n pop-upje. Bij harde wind is het minder geschikt.

Op het strand lag ik ook, samen met iemand anders. Daar ben ik eigenlijk niet zo dol op: je ligt daar te lang aan een stuk in de zon. Ik wist in elk geval te bedingen dat we pas tegen de avond gingen. En in de schaduw van een tentje. Dat was, daar op het strand, zo’n exemplaar met 3 stokken waarvan de langste een boog vormt en de kortere min of meer rechtop staan. Neemt op de fiets en wandelend makkelijker mee dan een pop-upje en werkt goed.

Als ik in mijn eentje zon, rond kwart voor 2, zet ik een wekkertje op 7 minuten. Eerst lig ik op mijn rug. Als het wekkertje gaat, keer ik naar mijn buik. Gaat het wekkertje opnieuw, dan smeer ik me in en trek mijn kleren weer aan. Lang zonnen is niet wenselijk.

Terwijl ik daar toch lig, doe ik een paar yin-yoga oefeningen. Normaal doe ik CAY yoga, maar dat doe ik onder leiding. Die vorm is niet zo makkelijk om zelf te doen. In mijn eentje doe ik yin-yoga. Dat is veel makkelijker. Er zijn veel filmpjes over, ook in het Nederlands. Ik doe altijd achteroverbuigingen. Dat is om te corrigeren voor de vooroverbuigingen die we in het gewone leven voortdurend doen. Anders blijf je langzamerhand meer en meer hangen in die voorovergebogen houding. Dat kan leiden tot allerlei gezondheidsklachten en het is ook gewoon niet mooi. Ik zal wat beeldmateriaal plaatsen van yoga met achteroverbuigingen. Je hebt bijvoorbeeld de cobra, de sfinx, de sprinkhaan, de vis. Bij yin-yoga doe je dezelfde houding, maar dan waar gewenst met steun. Je wacht langer tot je weer wat anders gaat doen, wel een paar minuten. Een lekker luie vorm van gymnastiek 😉 PS voel je vooral niet verplicht om het net zo goed te kunnen als de yogajuf in het filmpje. Het helpt al om het niet eens echt na te doen, maar er alleen maar naar te lijken. Over dit verschijnsel zal ik wat schrijven in mijn volgende blog.

Het was voor mij, wat zonnen betreft, een zeer goede zomer. Hij is nog niet helemaal om, maar ik schat dat ik wel 90% van de D-dagen op de juiste tijd van de dag even gelegen heb. En ondertussen ook nog aan mijn houding gewerkt. Ik ben een beetje bruin maar niet te. De ervaring is, dat iets van dit bruin de hele winter blijft zitten. Maar als je zoveel gekleurde groente eet als ik, word je sowieso niet meer spierwit. Dat gezonde kleurtje blijft het hele jaar.

###
Disclaimer: Ik ben geen arts of gezondheidswerker. Ik verkoop hier ook niets. Ik vertel hier over wat ik meegemaakt, gehoord en gelezen heb. Wend je met gezondheidsvragen en -problemen altijd tot een arts of andere gerenommeerde gezondheidswerker.

NB Het is mogelijk dat je computer bij dit bericht een advertentie op je scherm plaatst. Dat is niet mijn keus; ik heb er geen invloed op.