Kinderen zijn soepel. Daar hoeven ze niets voor te doen. Dat is gewoon zo. Grootouders zijn stram. Daar kunnen ze niets aan doen. Dat komt gewoon door hun leeftijd. Ho even – klopt dat wel?
Afgelopen week was ik bij mijn dochter. Ik droeg een nieuwe broek. Mijn dochter moest er even aan wennen. Het is een model dat je niet in de winkel kunt kopen. Ik heb het ontwikkeld om lekker te kunnen steppen.
Een stepbroek, zoals ik hem maak, is aan de onderkant smal. Daardoor blijft hij heel. Hij komt nergens tussen. Aan de bovenkant is hij juist tamelijk ruim. Dan kan ik alle bewegingen maken zonder dat de broek me de adem beneemt.
Ik deed de stepbeweging voor. Een stukje door het ene been zakken. Ondertussen het andere been zo ver mogelijk naar achteren bewegen.
Ook hurken gaat fijn in die broek. Ik liet het even zien. Zoef, helemaal naar beneden. Plat op de voeten. En zoef, net zo snel en makkelijk weer omhoog. Zonder dat het klemt.
Mij ging het er gewoon om, even te laten zien wat een fijne broek het is. Voor mij is het heel vanzelfsprekend dat ik soepel kan hurken. Maar de gezinsleden keken gefascineerd toe. Zouden zij dat ook kunnen, zo vlotjes door de knieën omlaag en weer net zo makkelijk omhoog?
Ze probeerden het ook. Mijn dochter kon het wel, maar ze kwam niet helemaal met de hielen op de grond. Schoonzoon kwam niet zo diep. Maar mijn kleinzoon kwam nog het minst omlaag.
Dit jongetje zit op meerdere sporten. En hij is goed in die sporten. Op zijn school doen ze veel aan beweging en gymnastiek. Hij gaat op de fiets naar school. Zijn ouders beperken het gebruik van beeldschermen. Hoe kan hij dan zo stram zijn?
Iedere gezonde peuter kan hurken. Dat hoef je ze helemaal niet te leren. Zo’n kind kan amper lopen. Het hobbelt door de kamer, over straat, over het strand. Daar ziet het iets op de grond liggen. Zoef, daar gaat het omlaag. In hurkhouding speelt het met het interessante voorwerp. Als het uitgespeeld is, komt de kleine net zo makkelijk, zoef, weer omhoog.
Wij leren de hurkbeweging af. Maar hele culturen blijven hem gebruiken. Hurken is voor mensen de natuurlijke rusthouding. En ook de natuurlijke toilethouding.
Hoe kan het dat ik er geen moeite mee heb, maar mijn kleinzoon wel? Nu moet ik jullie een geheimpje vertellen.
Jaren geleden heb ik over dit onderwerp nagedacht. Een hurktoilet leek me gezonder dan een stoeltoilet. Hurkend raak je de boel beter kwijt. Makkelijker. Vollediger. Sneller.
Maar hurktoiletten zijn hier moeilijk te krijgen. En het is vervelend voor je bezoek. Dus ik heb de stoelpot laten staan. Maar als ik hem ga gebruiken, zet ik er een krukje voor. En ik doe de bril omhoog.
Op die manier kan ik hurkend mijn ding doen. Zonder dat het een ingewikkelde toestand hoeft te worden. En als ik bezoek heb, bijvoorbeeld van de kleinkinderen, zet ik het krukje aan de kant. Zodat zij hun gang kunnen gaan op oncomfortabele hoogte. Omdat ze het nu eenmaal zo gewend zijn.
Aangezien ik dus iedere dag een paar keer hurk, leer ik het niet af.
Daar komt ook nog bij, dat ik step, terwijl mijn kleinzoon fietst. Maar fietsen verkort spieren. Of banden, dat weet ik niet precies. Het maakt ook niet uit. Bij steppen rek je ze juist uit. Die beweging houdt je dus soepel. Soepeler dan fietsen.
Vroeger deden wij kinderen van alles en nog wat. Sport kenden we niet. Gymnastiek hadden we niet. Maar bewegen deden we, op allerlei manieren. Gewoon tijdens het spelen. Nu gaan de kinderen op deze of gene sport. Sporten is natuurlijk veel beter dan bankhangen – maar sport is wel eenzijdig.
Nu mijn kleinzoon gezien heeft dat iedereen in zijn gezin beter kan hurken dan hij, is hij aan het oefenen geslagen. Ik wed dat hij het binnenkort weer onder de knie heeft. Misschien kan ik dan, als hij hier is, het krukje wel bij de wc laten staan.
Edit: Nadat mijn kleinzoon er achter kwam dat dit over hem op het internet stond, is hij gaan oefenen. Na twee weken kon hij soepel hurken, zelfs in een spijkerbroek. Super!
###
Disclaimer: Ik ben geen arts of gezondheidswerker. Ik verkoop hier ook niets. Ik vertel hier over wat ik meegemaakt, gehoord en gelezen heb. Wend je met gezondheidsvragen en -problemen altijd tot een arts of andere gerenommeerde gezondheidswerker.
NB Het is mogelijk dat je computer bij dit bericht een advertentie op je scherm plaatst. Dat is niet mijn keus; ik heb er geen invloed op.
BetjePraktisch 
wow wow wow. een hurkwc. Je ben geniaal en ik geniet altijd weer van je verfrissende kijk op van alles en nog wat. Dit stukje spant de kroon.
Dank je Mathilde.
Ik moest even nadenken over wat je hier schreef. Geniaal? Hm…
Een originele denker, ja, dat ben ik wel. Maar zo uniek ben ik ook weer niet. Dat hurken op de wc is toen een project geweest, net zoals nu wat ik aan het doen ben met Haldol. Ik heb me destijds dus ingelezen enz. Ik ben niet de eerste die hier over heeft nagedacht. Zo ben ik tot de conclusie gekomen dat hurkend ontlasten (en ook plassen trouwens) beter moet zijn dan in stoelhouding. Als je het anatomisch uitpuzzelt, is er geen ontkomen aan. In die stoelhouding kun je de boel niet goed lozen. Dat gaat een keer vast zitten, op een of andere manier. Wat vervolgens leidt tot allerlei narigheid waar ik geen zin in heb.
De volgende stap is dan, het zoeken en ontwikkelen van een eenvoudige, praktische oplossing. Daar zit vaak ook nog veel werk in. In het geval van de wc, kwam ik uit op het krukje, in combinatie met de bril omhoog. Daar heb ik best een tijd over gedaan. Nu denk ik er helemaal niet meer bij na; het is vanzelfsprekend geworden.
Ik schrijf er waarschijnlijk nog wel eens een stukje over. Ook, bijvoorbeeld, over hoe het komt dat ik op z’n hoogst een rol wc-papier per jaar nodig heb. Ik leg het nog wel eens uit 😉
Ondertussen dank voor je aanmoediging.
Jij geniet van mijn stukjes; ik van jouw reacties.