Actiever zitten?

Zo’n 15 jaar geleden heb ik verschillende meubels uitgeprobeerd ter verbetering van mijn houding bij het zitten. Mijn rug is sterk: pas in de avond krijg ik behoefte om ergens tegenaan te leunen. Toch blijft het een hele opgave, langere tijd zitten in dezelfde houding. Het lichaam is hier gewoon niet voor gemaakt.

Bij sommige Stokke(Varier) stoelen zit je op je onderbenen. Dat is heel mooi. Bovendien kun je regelmatig enigszins van houding veranderen. Ik houd het op die manier een stuk langer vol dan op een ergonomische bureaustoel waar je statisch blijft. Helaas bleken deze alternatieve stoelen bloedvaten in mijn onderbenen af te knellen. Ik kreeg er spataderen van. Soort van.

Een stabureau heb ik ook geprobeerd. Dat hou ik best een aantal minuten vol. Maar urenlang? Dan krijg ik toch echt last van mijn benen. En voor mijn rug en nek is het ook erg veel gevraagd.

Ik kwam uit bij een kappersfiets. Dat is zo’n rijdende zadelkruk waar je kapster op zit. Er zit een gasveer in. Daarmee kun je hem af en toe iets hoger of lager zetten. Zo gebruik je weer net even andere spieren. En je kunt flink wiebelen en draaien op dat ding. Je benen hangen niet passief omlaag – je hebt ze nodig om op je plaats te blijven.

Het ziet er niet indrukwekkend uit, zo’n kappersfiets. Hij is niet erg duur ook. En je kunt gewoon achter je oude bureau blijven zitten. Nou ja, als dat hoog ge op dit ding noeg is. Je beweegt een stuk meer dan met een traditionele bureaustoel. Op zo’n kruk heb ik vele jaren gezeten. Thuis dan hè. Terwijl elders de stoelen naar mijn smaak steeds beroerder werden. Zachter. ’Comfortabeler’.

Voor je nek blijft het een opgave. In de mijne heb ik slijtage opgelopen. Toch dat hoofd te veel naar voren laten hangen. Daar let ik nu extra op. En ik doe er oefeningen voor. Iedere dag.

Dus ik zit op mijn oude kapperskruk. Of een ding dat er op lijkt: de Move Stokke/Varier). Na alle experimenten vind ik  zadelkrukken nog steeds de  prettigste bureaumeubelen. En natuurlijk kun je ze ook elders gebruiken. Achter de naaimachine bijvoorbeeld.

Zulke krukken, hoge of lage variant, kunnen ook bij een vergadertafel. Daarmee kan iedereen op de voor haar of hem juiste hoogte komen. En met actieve benen vergaderen.

Maar ik zou die mooie bureaustoel niet meteen weg doen.  Westerse ruggen zijn rugleuningen gewend. Geef ze de tijd om te wennen. Word je moe op je zadelkruk? Pak je stoel dan weer een tijdje. En schuif je billen goed naar achteren. Zodat je rug ook echt de steun krijgt die hij (nog) nodig heeft.

Edit: Sinds het schrijven van dit stukje heb ik wat veranderd. Ik zit nu op een hard houten krukje, het simpelste en wat er is. Daarbij zet ik de laptop zo hoog dat ik recht vooruit moet kijken om te kunnen lezen. Daarmee staat hij een stuk hoger dan het losse toetsenbord dat vlak voor mijn romp te vinden is, ter hoogte van de onderste paar ribben. Op die manier lukt het nog het best om dat hoofd goed recht omhoog te houden. Het is wel even wennen. Mijn voeten staan in deze houding niet stil; ik verplaats ze steeds, net als eerder op de kappersfiets. Het voordeel van een harde kruk of stoel is, dat je tijdens het zitten nog weet waar je zitbeentjes gebleven zijn. Dit helpt je propriocepsis (lichaamsbewustzijn).